Okiem na scenę #5

To już ostatni rozdział konkursu w tym miesiącu. Teraz okaże się, do kogo powędruje nagroda - przypominam, że część czwartą wygrał Patryk z ponapisach, a kadr pochodził z filmu Zabójczy numer. Zaczynamy!

Ripper Street: Tajemnica Kuby Rozpruwacza (2012) (serial #2)

Raz na jakiś czas wrzucam również seriale - przeważnie takie, o których rzadko się pisze. Brooklyn Nine-Nine raczej przeszedł bez echa w blogosferze, nie inaczej jest z brytyjską produkcją Ripper Street. Na serial natrafiłem przypadkiem, ale wciąga. Jeżeli BBC już coś robi, to porządnie. Czujemy surowy, mglisty klimat wiktoriańskiej Anglii, gdzie rynsztokami płyną ścieki, a przemoc i brutalność jest na porządku dziennym. Taką Anglię najchętniej się ogląda!

Okiem na scenę #4

Wow, poszło nad wyraz szybko. Za szybko. W listopadzie będę się musiał bardziej nagimnastykować. Część trzecią wygrał Igor, a chodziło oczywiście o film braci Coen - Tajne przez poufne. Jedziemy dalej!

Bogowie (2014)

Złote Lwy dla najlepszego filmu. Złote Lwy dla Tomasza Kota. Plus jeszcze trzy nagrody. Bogowie Łukasza Palkowskiego zdominowali 39. Festiwal Filmowy w Gdyni. Zdobył serca nie tylko festiwalowego jury, ale i widzów. Ochy i achy słychać było wszędzie. Cel - zweryfikować. Czy rzeczywiście Kot stworzył genialną kreację? Stworzył. Czy film Palkowskiego zasłużył na miano najlepszego w 2014 roku? Pewnie tak, ale... czuję niedosyt i mam wrażenie, że czegoś zabrakło. Problem w tym, że nie umiem stwierdzić czego. Ot, częsta dolegliwość widza.

Okiem na scenę #3

Jak ten czas szybko leci - pora na trzecią już odsłonę konkursu. Poprzednie dwie wygrał Łukasz, choć prawdę mówiąc nikt nie próbował mu przeszkodzić :) W drugiej części chodziło oczywiście o kadr z filmu I Love You Phillip Morris. Pora na następną scenę!

Zatoka delfinów (2009)

Jeżeli zabieram się za recenzję filmu dokumentalnego, to tylko dlatego, że mną wstrząsnął. Z reguły zdarza się to bardzo rzadko, zazwyczaj raz na pół roku. Tak było w marcu, kiedy obejrzałem Scenę zbrodni, szokujący obraz masowych morderstw w Indonezji. Zatoka delfinów też dotyczy mordu. Tyle, że zamiast ludzi, z zimną krwią zabija się delfiny. Gdzieś przeczytałem, że nie ma co się nad tym rozczulać, przecież codziennie umiera ogromny odsetek ludzkości. Zgoda, ale takie podejście stanowi mocne fundamenty do zbudowania znieczulicy. Jeżeli człowiek nie musi, niech nie zabija. 

Okiem na scenę #2

Jest niedziela, więc czas na drugi etap 'Okiem na scenę'. Tak jak pisałem - pierwszy kadr okazał się bułką z masłem, a chodziło oczywiście o Gliniarza z Beverly Hills z niezawodnym Eddie'm Murphy'm, o którym kiedyś coś tam  pisałem :) Pora na fotografię z następnego filmu.

Miasto 44 (2014)

Właśnie mija miesiąc od premiery filmu Jana Komasy. Recenzję obiecałem, więc pojawić się musiała. Natomiast co do filmu... już nie pamiętam, kiedy ostatnio raz byłem tak zniechęcony do zajęcia miejsca w sali kinowej. Nieustannie przypominana 70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego zrobiła swoje. Przesyt. Znużenie. Niechęć. Ale przemogłem się - co z tego wyszło? Batalistyczne widowisko z niesamowitym rozmachem technicznym ( cokolwiek by to znaczyło ). Recenzji najbardziej oczekiwanej premiery roku już się nagromadziło - pora na kolejną, moją.

Okiem na scenę #1

Konkursów na rozpoznanie filmowych kadrów było, jest i będzie jeszcze wiele - łatwiejszych, trudniejszych czy kompletnie nierozwiązywalnych. Ja proponuję pogodzenie wszystkich tych warunków i stworzenie czegoś co będzie nie za łatwe, nie za trudne ale jak najbardziej do odgadnięcia :)

Annabelle (2014)

reżyseria: John R. Leonetti

scenariusz: Gary Dauberman

obsada: Annabelle Wallis, Ward Horton,

Tony Amendola, Alfre Woodard

Na powrót po tak długiej przerwie przygotowałem coś lekkiego, abym przypadkiem się za bardzo nie rozpisał. Przed państwem Annabelle - lalka, której nigdy nie dałbym swojemu dziecku i z pewnością nie posadził na półce wśród innych zabawek. Tu nie chodzi tylko o jej brzydotę - Annabelle ma jeszcze inną cechę. Jest źródłem zła.