Jak ojciec i syn (2013)

Po raz pierwszy na blogu pojawia się kino rodem z Japonii. Reżyser Hirokazu Koreeda pokazuje co się dzieje, kiedy rodzinna równowaga zostaje zachwiana, a dotychczasowa ojcowska miłość była skierowana na niewłaściwe dziecko. Reżyser robi to w sposób emocjonalnie oszczędny, typowy dla kina azjatyckiego, czym w zasadzie ułatwia widzowi na szersze spojrzenie na całą sprawę. Koreeda nie dramatyzuje historii, tylko w sposób przemyślany, krok po kroku, pokazuje podjęte decyzje i ich konsekwencje. Reżyser z pełną świadomością stawia na kino dojrzałe, dzięki czemu otrzymujemy świetny, przepakowany emocjami film, który dostajemy jednak w schludnej formie.

7x7: Tydzień #12

Kończy się pierwszy kwartał 2015 roku. Za mną dwunasty tydzień filmowego wyzwania. Nie będę się rozpisywać, wszystko co obejrzałem zobaczycie poniżej. Nie pytam czy coś ktoś widział, bo i tak nikt nie komentuje :)

Okiem na scenę #20

Pora na dwudziesty i ostatni już marcowy rozdział konkursu. W zeszłym tygodniu prawidłową odpowiedź wskazała Alehija, chodziło o film Roberta Zemeckisa Ze śmiercią jej do twarzy. Gotowi ?

Nieugięty Luke (1967)

Kino więzienne narodziło się już w latach 30' XX wieku, a Nieugięty Luke w reżyserii Stuarta Rosenberga idealnie wpisuje się w ten nurt. Film jest połączeniem dwóch schematów - Rosenberg pokazuje zarówno więzienną codzienność, jak i próby ucieczki od niej. Luke, grany przez Paula Newmana, to postać niejednowymiarowa, tajemnicza, nawet tragiczna. Obraz buntu w sprawie znanej tylko i wyłącznie jemu samemu. Luke jest nieugięty dla strażników, ale ugina się pod wpływem swojej natury. Toczy walkę nierzadko głupią i bezsensowną, której finał jest do przewidzenia. Ale może właśnie o to chodziło Luke'owi? 

Chappie (2015)

Neill Blomkamp lubuje się w kreowaniu futurystycznej wizji swojej Republiki Południowej Afryki. W Dystrykcie 9 skorzystał z kosmitów-uchodźców, zaś w swoim najnowszym filmie stawia na wyspecjalizowane roboty policyjne, które pomagają stróżom prawa w walce z przestępczością zżerającą Johannesburg. Elizjum nie widziałem, zarys fabuły znam. Wszystkie trzy filmy Blomkampa oddają jednak to, na czym reżyser się wychował i co widział na własne oczy. Społeczne dysproporcje, apartheid, ogromne wpływy półświatka - RPA w pełnej krasie. Wydaje się jednak, że Chappie to kino nieskażone dysfunkcyjnością społeczną ojczyzny Blomkampa. Reżyser jedynie wykorzystał problemy RPA, by stworzyć film, którego celem było pokazanie nieograniczonej frajdy z tworzenia obrazów przeładowanych akcją i efektami specjalnymi. 

7x7: Tydzień #11

W jedenastym tygodniu wyzwania, nie zszedłem poniżej 'szóstkowego' poziomu. Nadrobiłem wreszcie Interstellar Nolana i Sędziego Dobkina, a z recenzowanych filmów pojawił się Snajper Eastwooda. To był dobry, pod względem jakości, tydzień. 

Okiem na scenę #19

Z jednodniowym poślizgiem pora na dziewiętnasty już rozdział konkursu. Tydzień temu, po raz drugi z rzędu, bezkonkurencyjny był Igor. Chodziło oczywiście o film Johna Singletone'a Czterej bracia. Gotowi na kolejny kadr ?

Lśnienie (1980) vs. Lśnienie (1997) - Alehija gościnnie

Nadszedł czas na nawiązywanie współpracy. Jeżeli ktoś równie mocno jak ja pasjonuje się kinem i jest w stanie o nim ciekawie pisać, to nie widzę przeszkód, by nie współdziałać. Alehiję, czyli po prostu Olę, znam i wiem, że w kinie siedzi po uszy, zupełnie jak ja. Zwykłe pogaduchy o filmach przekształciły się w konkrety, które można było zrealizować. Moi drodzy, po raz pierwszy ( mam nadzieję, że nie ostatni ) Ola i kilka słów o filmowych Lśnieniach według Stephena Kinga. 

Snajper (2014)

To musiało nastąpić, prędzej czy później. Mistrz Clint Eastwood wziął na warsztat historię o Chrisie Kyle'u, najefektywniejszym snajperze w historii Stanów Zjednoczonych. Teksański kowboj stał się symbolem oddania ojczyźnie, którego ścieżkę do statusu legendy zburzyła (a może paradoksalnie właśnie zbudowała) śmierć z rąk rodaka, weterana wojennego. Film Eastwooda to dość ciekawy zabieg pokazania wielkości Ameryki - reżyser nie robi tego wprost, bo narzędziem jest sam Kyle. Oddany ojczyźnie wojak, bezgranicznie wierzący w sens wojny. Jest to o tyle wygodne, że Kyle rzeczywiście był wzorem patrioty, dla którego obrona kraju była priorytetem. Jednak Snajper to nie tyle amerykańska laurka, a wejście w głąb Chrisa - idealnego żołnierza, ale wiecznie nieobecnego szefa rodziny.

7x7: Tydzień #10

Dziesiąty tydzień filmowego wyzwania stał pod znakiem różnorodności. Obejrzałem świetne Body/Ciało ale też słabiutkie Pięćdziesiąt twarzy Greya. Pojawił się też początkujący Milos Forman (Miłość blondynki) i młodziutki Ryan Gosling (Fanatyk). Oglądaliście coś może?

Okiem na scenę #18

Krótko i na temat: rozdział siedemnasty należał do Igora, chodziło oczywiście o film Roberta Redforda - Quiz Show. Ralph Fiennes kontra John Turturro, kawał kina. Co na dziś? Z pewnością coś prostego :)

Miłość blondynki (1965)

Naiwność, społeczne upośledzenie, szukanie iluzorycznej szansy na lepsze życie. Pisząc o o czeskiej Nowej Fali nie można nie wspomnieć o jej charakterystycznych elementach. Filmy z tego okresu, mocno nacechowane ludzką ułomnością, przedstawiają czarno-białe oblicze człowieka w sposób bezpośredni ale z ironicznym zaakcentowaniem. Czeska Nowa Fala to kino szczerości, gdzie nie stawia się posągów - tak jak w przypadku Miłości blondynki Milosa Formana, obrazu nominowanego do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny w 1967 roku.

Body/Ciało (2015)

Małgorzata Szumowska dojrzała. Już nie podpisuje się buntowniczą 'Małgośką'. Jest Małgorzata. Artystycznie również wkroczyła w wiek pełnoletności, bo Body/Ciało to póki co najlepszy polski film 2015 roku i na pewno najbardziej udany w dotychczasowym dorobku reżyserki. Stwierdzenie 'dobry jak na polski film' powoli odchodzi do lamusa, bo polska kinematografia przeżywa renesans, a oscarowa Ida jest tego najlepszym przykładem. Warto więc wspomnieć, że pani Szumowska została nagrodzona na berlińskim festiwalu filmowym, co nie jest przypadkowe - Body/Ciało to kino inteligentne, dowcipne, angażujące. Mamy początek marca, kto dorówna Szumowskiej?

7x7: Tydzień #8 i Tydzień#9

Zeszły tydzień był dla mnie wyjątkowo ciężki, nie chciałem ale musiałem odpuścić bloga. Sytuacja normalnieje, więc wracam z zaległościami - 14 filmów na 14 dni. Były lepsze, były gorsze. Ktoś coś oglądał? 

Okiem na scenę #17

W zeszłym tygodniu konkursik się nie odbył, zabrakło czasu. Natomiast szesnasty rozdział to Punisher i poprawna odpowiedź madaleny. Marzec jeszcze się kończy, więc trudno nie będzie. Zapraszam!