KRO: Premiery kinowe #6

20 listopada, piątek. Obiecujących pozycji filmowych nie odnotowałem. Najwięcej kasy z pewnością przyniesie ostatnia część Igrzysk Śmierci; największą ciekawość wzbudzi Nad morzem Angeliny Jolie; mnie najbardziej zależy na Slow West z Michaelem Fassbenderem. A na co wy się wybierzecie?

Steve Jobs (2015)

Minęły dwa lata, a świat kina dostaje drugi już tytuł o legendarnym (nie pomylę się, prawda?) założycielu marki Apple. Po marnym Jobsie, który zapamiętany został tylko dzięki uderzającemu podobieństwu Ashtona Kutchera do twórcy iSprzętów, Danny Boyle do spółki z Aaronem Sorkinem zakasali rękawy i stworzyli nie tyle proces powstawania Apple'a, co obraz jego twórcy na przestrzeni trzech okresów - upadków, większych upadków i wzlotów. Udało się - wreszcie dostajemy wizerunek faceta z krwi i kości, a nie jego firmy, której losy znamy przecież od podszewki.

KRO: Premiery kinowe #5

13 listopada. Piątek - na ekrany kin wchodzi aż 8 filmów. Najbardziej oczekiwaną premierą jest chyba Steve Jobs Danny'ego Boyle'a z Michaelem Fassbenderem w roli głównej. Z rodzimych produkcji hitem może okazać się druga część Listów do M. Oprócz tego Imigranci Jacques'a Audiarda. Szykuje się ciekawy tydzień!

Spectre (2015)

To już dwudziesty czwarty film o agencie Jej Królewskiej Mości. Czwarty z Danielem Craig'iem w roli Jamesa Bonda. Drugi z Samem Mendesem na stołku reżyserskim. Reżyser oscarowego American Beauty rozpieścił nas ostatnim Skyfall, dlatego Spectre stał się jednym z najbardziej oczekiwanych filmów roku. Czy spełnił pokładane w nim nadzieje? Ciężko ocenić. Mendes postanowił puścić oczko fanom bondowskiej serii, co rusz nawiązując do poprzednich części, jednak nie potrafił utrzymać wizerunku Bonda, którym operował Craig - poważnego, surowego, pokiereszowanego psychicznie. Jeżeli tak miało wyglądać pożegnanie aktora z rolą 007, to Mendes zepsuł wszystko to, co Craig wypracował w trzech poprzednich częściach. 

KRO: Premiery kinowe #4

Pierwszy kinowy weekend listopada zdominuje Spectre, nie powinniśmy mieć złudzeń. Ciekawą pozycją wydaje się być również Sufrażystka, film autorstwa Sarah Gavron. Najnowsza część przygód agenta Jej Królewskiej Mości pojawi się na blogu w formie recenzji już w przyszłym tygodniu. Oprócz tego przypomnę Wam doskonały film Denisa Villenueve'a, Sicario. 

Strategia mistrza (2015)

Tour de Lance - tak swego czasu nazywano najważniejszy wyścig kolarski na świecie. Lance Armstrong był jedynym kolarzem w historii, który Klasyk wygrywał siedem razy z rzędu (!!!), w latach 1999-2005. Zapisał się w annałach jako znakomity cyklista, z których został bezwzględnie wymazany. Powód? Doping. Wybitny sportowiec stał się wybitnym koksiarzem, który całą swoją karierę oparł na oszustwie i cynicznej postawie, gwarantującej mu bezgraniczne uwielbienie wszędzie, gdzie tylko się pojawiał. Film Stephena Frearsa to zapis nie tyle upadku kolarza, co całego dopingowego procesu, którego Armstrong był 'ojcem chrzestnym'. 

Everest (2015)

Tragiczna w skutkach historia wspinaczki na Mount Everest oparta jest na faktach. Islandzki reżyser Baltasar Kormákur próbuje odtworzyć ostatnie chwile życie poległych i pokazać wolę walki, tych którzy przeżyli. W sukurs przychodzą mu kapitalne efekty specjalne i aktorski gwiazdozbiór. Reżyser, rekonstruując przebieg katastrofalnej w skutkach wyprawy, nie wnika i nie pyta, jak cienka jest granica między pasją a śmiertelnym niebezpieczeństwem. Jego film nie daje odpowiedzi, a zapewnia trójwymiarową rozrywkę. Na pytania o znajdowanie w sobie motywacji do zdobycia kolejnego szczytu i tym samym ryzykowania życiem, będziemy musieli odpowiedzieć sobie sami.

Konkurs: Michael Fassbender - DVD

Listopad będzie należał do Michaela Fassbendera - do kin wchodzą aż trzy filmy z jego udziałem: Steve Jobs (13.11), Slow West (20.11) i Makbet (27.11). Dlatego w dniach premier wyżej wymienionych filmów, na blogu będzie pojawiać się pytanie związane z filmografią Fassbendera. Nagrodą będzie film Quentina Tarantino Bękarty Wojny, w którym aktor zagrał jedną z ról. Gotowi?

KRO: Premiery kinowe #3

Ostatni piątek października nie obfituje w wyjątkowo ciekawe tytuły. Został tydzień do polskiej premiery Spectre i to najnowszy film o Bondzie jest obecnie na afiszach większości kin. Znalazłem jednak dwa-trzy interesujące filmy, które mógłbym wam śmiało polecić. Z zeszłotygodniowego harmonogramu recenzji się wywiązałem, mam nadzieję, że w tym tygodniu również dam radę :) 

Crimson Peak. Wzgórze krwi (2015)

Guillermo Del Toro zapracował sobie na mój szacunek doskonałym Labiryntem fauna. Nawet pomimo tego, że był to jeden z dwóch filmów reżysera, które widziałem. O drugiej części Hellboy'a, która ocierała się o dno, nie wspominam. Crimson Peak miał wszelkie przesłanki, by dorównać Labiryntowi fauna - wdzięczna do kręcenia epoka wiktoriańska, intrygujący temat i gęsta atmosfera. Ale jak to się stało, że się zesrało?

Ugotowany (2015)

Zwiastun Ugotowanego wskazywał na kolejny film fabularno-kulinarny z życiową rozterką w tle. Wszystko by się zgadzało, gdyby nie to, że mimo pichcenia i smażenia w co drugiej scenie, to nie popisy kulinarne są tu priorytetem. Bradley Cooper w roli Adama Jones'a, szefa kuchni wracającego odbudować własny pomnik mistrza gotowania. Czy Adam postawi chęć stabilizacji ponad ideałami, które wyniosły go na szczyt, a jednocześnie z niego strąciły?

KRO: Premiery kinowe #2

Piątek - czas premier! W zeszłym tygodniu zapowiedziałem się z recenzjami Paktu z diabłem i Demona - film z Deppem musi chwilę poczekać, zaś tekst o ostatnim filmie Marcina Wrony gości na blogu od środy. Poniżej kilka wybranych pozycji na nadchodzący tydzień.

Demon (2015)

Ostatni film Marcina Wrony miał przed sobą trudne zadanie - musiał udowodnić, że ogromne oczekiwania z nim związane, nie są efektem śmierci reżysera, a wynikają z bardzo dobrych recenzji. Udało się - Demon to film potwierdzający dobrą passę polskiej kinematografii, mający odpowiednią siłę, by odepchnąć od siebie ponurą aurę związaną ze śmiercią Wrony. Sam reżyser udowodnił, że miał talent by stać się twarzą młodego, polskiego kina. Tym bardziej szkoda, że tak się nie stanie.

Legend (2015)

Bracia Reginald i Ronald Kray znali się na rzeczy - londyński półświatek lat 60' trzymali krótko. Wszelkie próby oporu i zatruwania sprawnie (niekoniecznie legalnie) działającego biznesu kończyły się w sposób brutalny i bezwzględny - albo na intensywnej terapii albo z kulką w czaszce. Bezkompromisowość i skuteczność w działaniu owiały braci Kray legendą. Ponurą, ale jednak legendą. Reżyser Brian Helgeland stara się przybliżyć, co determinowało braci w osiągnięciu gangsterskiego szczytu. 

KRO: Premiery kinowe #1

Postanowiłem wprowadzić mały cykl, który będzie podpowiadał i przypominał wam, jakie filmy wchodzą do kin i na co warto się wybrać. Wiem co pomyślicie - facet co chwila startował z jakimś pomysłem i go porzucał. Racja, nie udało mi się doprowadzić wszystkiego do końca ale człowieka oceniamy po tym, ile razy się podnosił. To jest moja trzecia (mam nadzieję ostatnia) próba wskrzeszenia bloga. Myślę, że tym razem się może udać :) 

Amy (2015)

Asif Kapadia w swoim najnowszym filmie powraca do formuły, która przyniosła mu sukces - podobnie jak w przypadku Senny z 2010 roku, brytyjski reżyser bierze pod lupę życie jednostki wybitnie utalentowanej, której życie skończyło się zbyt wcześnie. Amy Winehouse zmarła w wieku 27 lat, a Kapadia próbuje pokazać dlaczego Amy nie wytrzymała ciężaru sławy i konsekwencji jakich za sobą niesie - i trzeba przyznać, że robi to w sposób najlepszy z możliwych - pozwala wypowiadać się samej piosenkarce z wcześniejszych archiwów, by widz sam mógł wybrać z której perspektywy będzie patrzył. 

Ted 2 (2015)

Seth MacFarlane wraca z kontynuacją przygód Teda - misia lubiącego przypalić. Część pierwsza okazała się hitem, przede wszystkim kasowym, bo z opiniami widzów bywało różnie, więc kontynuacja wydawała się być nieunikniona. MacFarlane nie owija w bawełnę - do filmowego worka wrzuca wszelkie możliwe gagi, nierzadko sprośne i ordynarne. Mamy więc pełno żartów o fekaliach, spermie i czarnych siurach. Panie i Panowie, ot cały kunszt reżyserski Setha MacFarlane'a. 

7x7: Tydzień #14

Tydzień czternasty za mną. Zachwyty mieszają się z zażenowaniem. Kilka świetnych produkcji a na drugim biegunie kilka żenujących. Wyzwanie trwa dalej, nie poddaję się. Coś oglądaliście?

Okiem na scenę #22

W pierwszym kwietniowym konkursie najszybsza była ponownie madalena, która wskazała poprawną odpowiedź czyli film Martina Scorsese Hugo i jego wynalazek. Pora na dwudziesty drugi etap. Powodzenia!

Ex Machina (2015)

Reżyserki debiut Alexa Garlanda (scenarzysta Dredda, 28 dni później) to konkretna porcja inteligentnego i intrygującego science-fiction, które idealnie wpasowuje się w kinowy trend współegzystencji człowieka z maszyną. Mam tu na myśli igranie z 'uczłowieczaniem' komputera, tak jak zrobił to chociażby Spike Jonze w swoim filmie Ona. Garland zmierza w kierunku bardziej niepokojącym, rodząc przy tym pytania o sens synchronizowania świata ludzi ze światem maszyn - co wydaje się nieuchronnym.

7X7: Tydzień #13

Okej, pora podsumować trzynasty tydzień wyzwania. Pojawiły się dwa świetne filmy (Bokser, Jak ojciec i syn) i pięć kiepskich oraz bardzo kiepskich. Zgadzacie się ze mną?

Okiem na scenę #21

Nadszedł czas rozliczeń - dwudziesty etap należał do madaleny, chodziło o film Stevena Spielberga Lincoln. Nagroda główna za miesiące styczeń - luty - marzec powędrowała do Alehiji. Brawo! Dziś rozpoczynam ostatnie trzy miesiące zabawy, powodzenia!

Jak ojciec i syn (2013)

Po raz pierwszy na blogu pojawia się kino rodem z Japonii. Reżyser Hirokazu Koreeda pokazuje co się dzieje, kiedy rodzinna równowaga zostaje zachwiana, a dotychczasowa ojcowska miłość była skierowana na niewłaściwe dziecko. Reżyser robi to w sposób emocjonalnie oszczędny, typowy dla kina azjatyckiego, czym w zasadzie ułatwia widzowi na szersze spojrzenie na całą sprawę. Koreeda nie dramatyzuje historii, tylko w sposób przemyślany, krok po kroku, pokazuje podjęte decyzje i ich konsekwencje. Reżyser z pełną świadomością stawia na kino dojrzałe, dzięki czemu otrzymujemy świetny, przepakowany emocjami film, który dostajemy jednak w schludnej formie.

7x7: Tydzień #12

Kończy się pierwszy kwartał 2015 roku. Za mną dwunasty tydzień filmowego wyzwania. Nie będę się rozpisywać, wszystko co obejrzałem zobaczycie poniżej. Nie pytam czy coś ktoś widział, bo i tak nikt nie komentuje :)

Okiem na scenę #20

Pora na dwudziesty i ostatni już marcowy rozdział konkursu. W zeszłym tygodniu prawidłową odpowiedź wskazała Alehija, chodziło o film Roberta Zemeckisa Ze śmiercią jej do twarzy. Gotowi ?

Nieugięty Luke (1967)

Kino więzienne narodziło się już w latach 30' XX wieku, a Nieugięty Luke w reżyserii Stuarta Rosenberga idealnie wpisuje się w ten nurt. Film jest połączeniem dwóch schematów - Rosenberg pokazuje zarówno więzienną codzienność, jak i próby ucieczki od niej. Luke, grany przez Paula Newmana, to postać niejednowymiarowa, tajemnicza, nawet tragiczna. Obraz buntu w sprawie znanej tylko i wyłącznie jemu samemu. Luke jest nieugięty dla strażników, ale ugina się pod wpływem swojej natury. Toczy walkę nierzadko głupią i bezsensowną, której finał jest do przewidzenia. Ale może właśnie o to chodziło Luke'owi? 

Chappie (2015)

Neill Blomkamp lubuje się w kreowaniu futurystycznej wizji swojej Republiki Południowej Afryki. W Dystrykcie 9 skorzystał z kosmitów-uchodźców, zaś w swoim najnowszym filmie stawia na wyspecjalizowane roboty policyjne, które pomagają stróżom prawa w walce z przestępczością zżerającą Johannesburg. Elizjum nie widziałem, zarys fabuły znam. Wszystkie trzy filmy Blomkampa oddają jednak to, na czym reżyser się wychował i co widział na własne oczy. Społeczne dysproporcje, apartheid, ogromne wpływy półświatka - RPA w pełnej krasie. Wydaje się jednak, że Chappie to kino nieskażone dysfunkcyjnością społeczną ojczyzny Blomkampa. Reżyser jedynie wykorzystał problemy RPA, by stworzyć film, którego celem było pokazanie nieograniczonej frajdy z tworzenia obrazów przeładowanych akcją i efektami specjalnymi. 

7x7: Tydzień #11

W jedenastym tygodniu wyzwania, nie zszedłem poniżej 'szóstkowego' poziomu. Nadrobiłem wreszcie Interstellar Nolana i Sędziego Dobkina, a z recenzowanych filmów pojawił się Snajper Eastwooda. To był dobry, pod względem jakości, tydzień. 

Okiem na scenę #19

Z jednodniowym poślizgiem pora na dziewiętnasty już rozdział konkursu. Tydzień temu, po raz drugi z rzędu, bezkonkurencyjny był Igor. Chodziło oczywiście o film Johna Singletone'a Czterej bracia. Gotowi na kolejny kadr ?

Lśnienie (1980) vs. Lśnienie (1997) - Alehija gościnnie

Nadszedł czas na nawiązywanie współpracy. Jeżeli ktoś równie mocno jak ja pasjonuje się kinem i jest w stanie o nim ciekawie pisać, to nie widzę przeszkód, by nie współdziałać. Alehiję, czyli po prostu Olę, znam i wiem, że w kinie siedzi po uszy, zupełnie jak ja. Zwykłe pogaduchy o filmach przekształciły się w konkrety, które można było zrealizować. Moi drodzy, po raz pierwszy ( mam nadzieję, że nie ostatni ) Ola i kilka słów o filmowych Lśnieniach według Stephena Kinga. 

Snajper (2014)

To musiało nastąpić, prędzej czy później. Mistrz Clint Eastwood wziął na warsztat historię o Chrisie Kyle'u, najefektywniejszym snajperze w historii Stanów Zjednoczonych. Teksański kowboj stał się symbolem oddania ojczyźnie, którego ścieżkę do statusu legendy zburzyła (a może paradoksalnie właśnie zbudowała) śmierć z rąk rodaka, weterana wojennego. Film Eastwooda to dość ciekawy zabieg pokazania wielkości Ameryki - reżyser nie robi tego wprost, bo narzędziem jest sam Kyle. Oddany ojczyźnie wojak, bezgranicznie wierzący w sens wojny. Jest to o tyle wygodne, że Kyle rzeczywiście był wzorem patrioty, dla którego obrona kraju była priorytetem. Jednak Snajper to nie tyle amerykańska laurka, a wejście w głąb Chrisa - idealnego żołnierza, ale wiecznie nieobecnego szefa rodziny.

7x7: Tydzień #10

Dziesiąty tydzień filmowego wyzwania stał pod znakiem różnorodności. Obejrzałem świetne Body/Ciało ale też słabiutkie Pięćdziesiąt twarzy Greya. Pojawił się też początkujący Milos Forman (Miłość blondynki) i młodziutki Ryan Gosling (Fanatyk). Oglądaliście coś może?

Okiem na scenę #18

Krótko i na temat: rozdział siedemnasty należał do Igora, chodziło oczywiście o film Roberta Redforda - Quiz Show. Ralph Fiennes kontra John Turturro, kawał kina. Co na dziś? Z pewnością coś prostego :)

Miłość blondynki (1965)

Naiwność, społeczne upośledzenie, szukanie iluzorycznej szansy na lepsze życie. Pisząc o o czeskiej Nowej Fali nie można nie wspomnieć o jej charakterystycznych elementach. Filmy z tego okresu, mocno nacechowane ludzką ułomnością, przedstawiają czarno-białe oblicze człowieka w sposób bezpośredni ale z ironicznym zaakcentowaniem. Czeska Nowa Fala to kino szczerości, gdzie nie stawia się posągów - tak jak w przypadku Miłości blondynki Milosa Formana, obrazu nominowanego do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny w 1967 roku.

Body/Ciało (2015)

Małgorzata Szumowska dojrzała. Już nie podpisuje się buntowniczą 'Małgośką'. Jest Małgorzata. Artystycznie również wkroczyła w wiek pełnoletności, bo Body/Ciało to póki co najlepszy polski film 2015 roku i na pewno najbardziej udany w dotychczasowym dorobku reżyserki. Stwierdzenie 'dobry jak na polski film' powoli odchodzi do lamusa, bo polska kinematografia przeżywa renesans, a oscarowa Ida jest tego najlepszym przykładem. Warto więc wspomnieć, że pani Szumowska została nagrodzona na berlińskim festiwalu filmowym, co nie jest przypadkowe - Body/Ciało to kino inteligentne, dowcipne, angażujące. Mamy początek marca, kto dorówna Szumowskiej?

7x7: Tydzień #8 i Tydzień#9

Zeszły tydzień był dla mnie wyjątkowo ciężki, nie chciałem ale musiałem odpuścić bloga. Sytuacja normalnieje, więc wracam z zaległościami - 14 filmów na 14 dni. Były lepsze, były gorsze. Ktoś coś oglądał? 

Okiem na scenę #17

W zeszłym tygodniu konkursik się nie odbył, zabrakło czasu. Natomiast szesnasty rozdział to Punisher i poprawna odpowiedź madaleny. Marzec jeszcze się kończy, więc trudno nie będzie. Zapraszam!

Czekając na wyrok (2001)

Za nami 87. Ceremonia wręczenia Oscarów - niespodzianek raczej nie było a i poziom nominowanych filmów za wysoki nie był. Najlepszym obrazem (słusznie!) wybrano Birdmana, zaś Ida zdobyła statuetkę dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Ale o tym już wszyscy wiecie. Coś się kończy, coś się zaczyna. Oscary 2015 przeszły do historii, pora zacząć odliczanie do następnej ceremonii - wpadł mi do głowy pewien pomysł na filmowy cykl, w którym mniej więcej raz na tydzień będę starał się przypominać filmy, które w jakiś sposób z Oscarami są związane. Chodzi o obrazy wyróżnione statuetkami, nominacjami a także o takie, z którymi wiążą się oscarowe ciekawostki. Ciekawe na ile starczy mi wytrwałości...

7x7: Tydzień #7

Siódmy tydzień wyzwania 7x7! Post miał pojawić się wczoraj, ale jak zwykle zabrakło czasu. Przechodząc do konkretów - obejrzałem trzy świetne filmy: Bez litości, Koneser i Fargo. Trzy mocne ósemki. Był też jeden recenzowany czyli Tajemnice lasu. Oglądaliście? Jak wrażenia?

Okiem na scenę #16

Piętnasty rozdział rozwiązał Łukasz a prawidłową odpowiedzią był Bruce Wszechmogący z niezmordowanym weteranem komedii Jimem Carrey'em. Dziś również nie będzie trudno :)

Tajemnice lasu (2014)

Co było grane na Broadway'u, niech zostanie na Broadway'u. Musical Stephena Sondheima i Jamesa Lapine'a doczekał się swojej filmowej interpretacji, a zabrał się za to Rob Marshall, człowiek odpowiedzialny za Chicago. Wszystko to spod disneyowskiego stempla, którego baśniowe imperium powiększa się błyskawicznie. Plejada gwiazd, która udowadnia, że śpiewać potrafi oraz świetne piosenki to jednak za mało - Tajemnice lasu to film zwyczajnie nudny.

7x7: Tydzień #6

Szósty tydzień za mną. Tym razem obejrzałem dwa zrecenzowane filmy - Son of a Gun oraz Ziarno prawdy. Trafiły się również dwa koszmarne filmy, które wywołały u mnie drgawki, czyli Głupi i głupszy bardziej a także Wywiad ze Słońcem Narodu. Oglądaliście?

Okiem na scenę #15

W zeszłotygodniowej zagadce chodziło oczywiście o Dużego z Tomem Hanksem w roli głównej, a najszybsza okazała się znów Ola. Mamy środę, więc pora na kolejny kadr. Powodzenia!

Ziarno prawdy (2014)

Odpowiedzialny za Rewers Borys Lankosz wraca na srebrne ekrany ze swoim drugim filmem, adaptacją książki Zygmunta Miłoszewskiego o Teodorze Szackim. Arogancki prokurator będący na zesłaniu w Sandomierzu, mierzy się z makabryczną zbrodnią na działaczce społecznej. Morderstwo nosi znamiona żydowskiej praktyki uboju rytualnego, co tylko wzmaga niepokój ludności. Jest ofiara, jest zagadka. Na szczęście sandomierska policja ma wśród swoich oryginała - tym razem nie jest to ojciec Mateusz.

Son of a Gun (2014)

'Son of a Gun' w wolnym tłumaczeniu to drań. Wedle zamysłu reżysera Juliusa Avery'ego, takim jest główny bohater, świeżo zamknięty w więzieniu JR (Thwaites). Jego transformacja w pełnoprawnego kryminalistę zaczyna się na pewno nie tak, jak sobie wymarzył - od niechybnego gwałtu ze strony nazioli ratuje go więzienny herszt Brendan (McGregor), równocześnie biorąc młodzieńca pod swoje skrzydła. Jednak biznes to biznes - w zamian za opiekę, po wyjściu z mamra JR będzie zobowiązany do pomocy Brendanowi. A misja inicjacyjna to nie przelewki, bowiem opiekun ma dużą ochotę na przedterminowe opuszczenie murów więzienia. I kto tu jest naprawdę 'Son of a Gun'?

7x7: Tydzień #5

Piąty tydzień to siedem filmów dobrych, ale nie rewelacyjnych. Trafił się jeden koszmarek, czyli Imigrantka z Phoenixem i Cotillard. Jest również jeden zrecenzowany film - Teoria wszystkiego. Ktoś coś widział? Proszę się pochwalić :)

Okiem na scenę #14

W zeszłym tygodniu najszybsza okazała się Ola (Alehija), poprawną odpowiedzią był oczywiście film Paula Thomasa Andersona Boogie Nights. Dziś będzie dość ciężko a cofniemy się w końcówkę lat 80.

Teoria wszystkiego (2014)

Kto liczył na prawdziwą, szczerą do bólu kinową biografię Stephena Hawkinga, mógł się poczuć rozczarowany. Film Marsha skupia się na niepełnosprawności genialnego astrofizyka, nad którym opieka staje się udręką, blokadą do swobodnego życia. Wstawki o kolejnych naukowych tytułach i nagrodach pełnią rolę przypominajki, że mamy do czynienia właśnie z tym Hawkingiem-geniuszem i ... nie powinniśmy być zdziwieni, jeśli spojrzymy na źródło, z którego czerpał brytyjski reżyser.

7x7: Tydzień #4

Czwarty tydzień filmowego wyzwanie stał pod znakiem świeżości - aż cztery filmy z 2014 roku. Z klasyki udało mi się obejrzeć Chinatown, który był z resztą jedną z zagadek konkursu. W zestawieniu pojawiły się dwa zrecenzowane filmy - Birdman i Wielkie oczy. Ktoś coś oglądał? Jak wrażenia?

Okiem na scenę #13

Przed tygodniem nie podpowiadałem i konkurs potrwał nieco dłużej :) Prawidłową odpowiedź wskazał Salonik Filmowy, a chodziło oczywiście o Chinatown Romana Polańskiego. Dziś również cofniemy się w czasie.